بررسی نشانه شناختی دو داستان ماهی سیاه کوچولو و الدوز و عروسک سخنگو از دیدگاه زبان شناسی

هدف از پژوهش حاضر این است که با استفاده از نشانه شناسی - که یکی از روش های تحلیل متن است - به نقد و بررسی نشانه های موجود در داستانهای ماهی سیاه کوچولو و اولدوز و عروسک سخنگو از دید زبان شنا سانی بپردازد . این تحقیق بر این اصل استوار است که نشانه ها را نمی توان خارج از قلمرو اجتماعی و فرهنگی شان بررسی کرد . چرا که هر نشانه در هر بافت فرهنگی متفاوت می تواند معنا و مفهوم متفاوت را القا کند . از نظر گیرو، زبان شناس فرانسوی، همه چیز نشانه است و نشا نه شناسی که علم نشانه هاست همه دانایی و تجربه ی انسان را در بر می گیرد . بنابراین بسیاری از حوزه های فکری و اندیشه را می توان در قالب اصول نشانه شناسی بررسی و تحقیق کرد. دو داستان بهرنگی که در اینجا مورد بررسی قرار گرفته اند به لحاظ رمزگان هنری و پیام زیبای ی شناختی آن، از نظام پیچیده ای برخوردارند و نشانه در آن به وفور یافت می شود. بهرنگی با بهره بردن از نشانه ها و روابط میان آنها، معنا را به خواننده منتقل می کند. انسجام ساختاری، روابط هم نشینی و جا نشینی بین نشانه ها، انتخاب، چینش و تلفیق دقیق این نشانه ها با هم همه به ما کمک می کند که متنی یک دست و زیبا را داشته باشیم و از طرفی نویسنده با استفاده از تخیل بالای خود تجربه ی حسی و روانی خود از واقعیت های اجتماع را به ما القا می کند. در نتیجه می توان گفت نشانه های موجود در متن، فرهنگ جامعه را نشان می دهند . زیر ا بسیاری از الگوهای فرهنگی و اجتماعی، در زبان منعکس می شود و با همین زبان، چارچوب فکری و نوع جهان بینی را در ذهن کودکان و نوجوانان پرورش می دهیم . به طور مثال در داستان ماهی سیاه کوچولو، قهرمان داستان که همان ماهی سیاه کوچولو است نشان دهنده ی یک فرد آزادی خواه است که به دنبال یافتن آزادی و از سوی دیگر به دنبال کسب دانش تلاش می کند و هیچ مانعی نمی تواند او را از رسیدن به هدفش باز دارد.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، صمد بهرنگی ، ماهی سیاه کوچولو ، الدوز و عروسک سخنگو ، رمزگان هنری ، الگوی فرهنگی و اجتماعی