اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر والدین بر قلدری نوجوانان پسر مقطع متوسطه اول شهر مشهد

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر والدین در کاهش رفتار قلدری نوجوانان پسر در سال ۱۴۰۰ انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی(طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مدارس متوسطه اول شهر مشهد بود که تعداد ۳۰ نفراز آن ها به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده های این پژوهش پرسشنامه قلدری ایلی نویز بود که قبل و پس از رواندرمانی مثبت نگر والدین توسط فرزندان آزمودنی تکمیل شد. آزمودنی های گروه آزمایش در ۱۲جلسه آموزشی ۹۰ دقیقه ای شرکت کردند. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که رواندرمانی مثبت نگر والدین در کاهش قلدری، زدوخورد و قربانی شدن موثر است(p<۰/۰۰۱).

کلیدواژه ها:

قلدری ، زدوخورد ، قربانی ، رواندرمانی مثبت نگر ، والدین