مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی از منظر کیفرشناسی

محرومیت از حقوق اجتماعی یکی از مجازات های کیفری است که در بسیاری از کشورها ازجمله ایران، از سال ها قبل مطرحبوده است. این مجازات که پیشینه اش در حقوق کشور، به قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴ برمی گردد، بارها از سوی قانونگذارانمورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته است تا آنجا که این مجازات چندین بار و حتی بعد از انقلاب اسلامی نیز با تغییرات زیادی روبه روشد، چرا که به اعتقاد کارشناسان حقوق این مجازات با مسائل اجتماعی و سیاسی افراد و حقوق و آزادی های مشروع وقانونیشهروندان سروکار دارد و در مواردی فرد محکوم را از برخی حقوق و آزادی هایش محروم می کند برخی از حقوقدان ها معتقدند بهرغم همه تغییراتی که تاکنون دراین مجازارت صورت گرفته بازهم ضرورت دارد که درآن بازنگری اساسی شود.در اینجا اساسی ترینسوالی که ایجاد می شود این است که آیا مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی با تعالیم کیفرشناسی همسو است ؟که در پاسخ بایدبیان داشت مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی با تعالیم کیفرشناسی تا حدود زیادی موافقت ندارد .و متعاقبا سوال دیگری که درذهن تبادر می شود از این قرار است که قلمرو محرومیت از حقوق اجتماعی کدام است ؟ که مجددا در پاسخ به این سوال مهم بایدگفت قلمرو محرومیت از حقوق اجتماعی شامل برخی از جرایم حدی و قصاص و تعزیری می شود ولی شامل جرایم دیاتی نمیگردد. و در نهایت این سوال نیز مهم به نظر می رسد که موارد سقوط مجازات های محرومیت اجتماعی ناشی از جرم در نظام کیفریایران چیست؟ که در جواب می توان اینگونه تشریح نمود که مجازات محرومیت ناشی از جرم در شرایطی نیز سقوط می کند کهعبارت اند از مرور زمان ، فسخ قانون ، عفو ، گذشت شاکی و موارد دیگر می باشد.لذا با توجه به موارد بیان شده بر آنیم تا در پژوهشحاضر با روش گرد آوری کتابخانه ای به بررسی و تشریح همه جانبه موضوع حاضر بپردازیم .

کلیدواژه ها:

مجازات ، محرومیت اجتماعی ، کیفری شناسی ، جرم