چینه نگاری سکانسی لرزه ای توالی سنومانین-تورونین سازند مخزنی سروک در دشت آبادان

توالی رسوبی سنومانین- تورونین که با سازند سروک معرفی می شود، مهمترین سازند هیدروکربنی (مخزنی) دشت آبادان را تشکیل می دهد. رخساره های مخزنی این سازند در این بازه زمانی به خاطر شرایط تکتونیکی و رسوبی دارای گسترش زمانی و مکانی متغیری هستند. در این مطالعه با استفاده از داده های زیرسطحی لرزه ای و چاه (نمودارهای پتروفیزیکی و مقاطع نازک مغزه) و همچنین مقایسه با داده های صحرایی رخنمون های ناحیه ایذه، تغییرات رخساره ای، محیط رسوبی و دیاژنتیکی سازند سروک در چارچوب چینه نگاری سکانسی، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. بررسی گسترش جانبی و عمودی توالی ها و کمربندهای رخساره ای بیانگر رسوبگذاری سازند سروک بر روی یک سکوی کربناته حاشیه دار و حوضه های درون سکویی است. با بررسی تغییرات رخساره ها و هندسه های رسوبی- لرزه ای به همراه داده های چاه، دیرینه شناسی، پتروفیزیکی و مقایسه با رخنمون ها، چهار سکانس رسوبی درجه سوم با میانگین سنی حدود ۴ میلیون سال در سازند سروک در بازه سنی سنومانین و تورونین تفکیک شده است. این سکانس ها شامل K۱۲۰، K۱۳۰ و K۱۳۵ به ترتیب به سن سنومانین پیشن، سنومانین میانی و سنومانین پسین و سکانس K۱۴۰ به سن اوایل تا اواسط تورونین هستند. این پژوهش نشان داد که گسترش و مهاجرت دسته های رخساره ای با زون های مخزنی سازند سروک همخوانی نشان می دهد. بهترین رخساره های مخزنی در سیستمس ترکتهای تراز بالای آب دریا در رخساره های دانه افزون با تخلخل و نفوذپذیری بالا و متاثر از پدیده های دیاژنتیکی مانند انحلال و کارستی شدن قرار می گیرند. سکانس K۱۳۵ بهترین رخساره های مخرنی حاوی هیدروکربن و از نوع سدی، رودیستی، کانالی را در منطقه تشکیل می دهد.

کلیدواژه ها:

چینه نگاری سکانسی لرزه ای ، محیط رسوبی ، سیستمس ترکت ، ویژگی های مخزنی ، مرز سکانسی