اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی و توجه انتخابی در افراد با اختلال وسواس اجباری

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی و توجه انتخابی در افراد مبتلا به اختلال وسواس اجباری بود. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا با اختلال وسواس اجباری بود که در سال ۱۴۰۰ به دفاتر روان شناسی شهرستان گنبد کاووس مراجعه کرده بودند. از بین آن ها، تعداد ۲۸ نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله بعد شرکت کنندگان آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین و بازداری پاسخ استروپ را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری و به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد در گروه آزمایش درمرحله پس آزمون بر انعطاف پذیری شناختی و توجه انتخابی موثر بوده است(.(P<۰/۰۵ با توجه به نتایج آماری، می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به عنوان یک درمان پیشگام در بهبود انعطاف پذیری شناختی و توجه انتخابی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس اجباری مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اختلال وسواس اجباری ، انعطاف پذیری شناختی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، توجه انتخاب