بررسی اثربخشی یادگیری مغزمحور بر سازگاری با مدرسه در پسران پایه نهم متوسطه شهرستان بناب

مقدمه: برای دستیابی به اهداف یادگیری استفاده از راهکارهای موثر اهمیت بسیار زیادی دارد. معلمان اثربخش همیشه روشهایمختلف در بهبود یادگیری دانش آموزان را جستجو میکنند. در این پژوهش سعی بر آن شد تا اثربخشی یادگیری مغزمحور بر سازگاری با مدرسه در دانش آموزان بررسی گردد.روش: نوع پژوهش، نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون بود و جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر پایه نهم متوسطه اول سالتحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ شهرستان بناب تشکیل داده بودند. از بین این دانش آموزان ۴۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. دانش آموزان به طور تصادفی در دو گروه ۲۰ نفر به صورت یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. تعداد جلسات آموزشی، ۱۰ جلسه ی ۴۵ دقیقه ای برای هر کدام از گروه های آزمایش بود. جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه سیاه هی سازگاری دانش آموزان با مدرسه، سینها و سینگ (۱۹۹۳)، صورت گرفت. اطلاعات به دست آمده توسط تحلیل کوواریانس و با نرم افزار SPSS-۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته های به دست آمده از تحلیل کوواریانس نشان داد، کلاسهای آموزشی یادگیری مغزمحور در افزایش سازگاری با مدرسه در گروه آزمایش موثر بوده است. همچنین آموزشهای مبتنی بر مغز ۳۹/۵ درصد واریانس نمرات سازگاری با مدرسه را تبیین کردند.نتیجهگیری: بر اساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که، آموزش یادگیری مغزمحور تاثیر معنیداری (p<۰/۰۵) بر روی سازگاری با مدرسه داشته و موجب ارتقاء آن در گروه آزمایش گردیده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری مغزمحور ، سازگاری ، دانش آموزان ، مدرسه