طراحی چارچوب استقرار پرداخت همراه در ایران: رویکردی رفتاری

هدف: با وجود اهمیت پرداخت همراه، تحقیقات در این حوزه هنوز در ابتدای راه است. هدف از مطالعه حاضر ارائه چارچوبی جهت استقرار سیستم پرداخت همراه در ایران با رویکرد رفتاری است. روش: در این پژوهش با اتخاذ روش پژوهش کیفی نظریه داده بنیاد (رویکرد نظام مند) تلاش شد به طراحی چنین چارچوبی پرداخته شود. جهت گردآوری داده ها، با نوزده نفر از خبرگان فعال در شرکت همراه اول در سطح شهر تهران مصاحبه صورت گرفت. تحلیل داده ها مطابق با رویه نظریه داده بنیاد طی سه مرحله کدگذاری باز و محوری و انتخابی انجام یافت. یافته ها: نتایج این مطالعه، علاوه بر شناسایی ذی نفعان سیستم پرداخت، مفهوم روشن تری از آن ارائه و جنبههای مختلف راهبردی برای استقرار آن را توصیف می کند. این مطالعه همچنین کارکردها و به تبع آن پیامدهای استقرار سیستم پرداخت همراه را در زمینه محیطی کلان آن مشخص و بسترسازی فرهنگی، ارتقای تجربه کاربری، بهبود مدلهای درآمدی (کارمزدها)، و شخصی سازی سرویسها را برای تقویت چارچوب استقرار پیشنهاد میکند. نتیجه گیری: این یافتهها به طور کلی ابزاری به دست پژوهشگران می دهد که بتوانند بر اساس آن مدل های جزئیتر و مشخص تر را در یک چارچوب کلان و کلنگر بررسی کنند. علاوه بر این، فعالان در بازار کسب وکار را قادر می سازد گام های متنوع را برای استقرار چنین سیستم هایی در زمینه خاص خود بررسی کنند و پیامدهای محتمل از آن را تخمین بزنند.

کلیدواژه ها:

استقرار سیستم ، پرداخت همراه ، طراحی چارچوب استقرار ، نظریه داده بنیاد