ارزیابی یکپارچگی شبکه حمل و نقل عمومی شهری/حومه ای/بین شهری ، مطالعه موردی: شهر اصفهان

حمل و نقل و کاربری زمین دو جز جدایی ناپذیر شهر ها هستند. شبکه حمل و نقل با پیوند دادن کاربری ها به یکدیگر،پهنه های از هم گسسته زمین را به ساختار منسجم شهری تبدیل می کند. دست یابی به این مقصود علاوه بر چیدمانمنطقی کاربری ها، مستلزم عملکرد مناسب شبکه حمل و نقل در تامین دسترسی کافی برای متقاضیان سفر در سطحپهنه مورد مطالعه و جا به جایی و انتقال توده های جمعیت و توزیع آن در نقاط مختلف شهری است. یکی از معیار هایسنجش عملکرد شبکه حمل و نقل عمومی، یکپارچگی شبکه است که به کمک آن می توان عملکرد شبکه را موردارزیابی قرار داده و نقاط قوت و ضعف شبکه را استخراج نمود. شناسایی الگوی رفتاری شبکه، رقابت و همپوشانی میانسامانه های موجود و خلا پوش شی از جمله پاسخ های این فرآیند به شمار می رود. در این پژوهش یکپارچگی شبکهحمل و نقل عمومی شهری/ حومه ای/ بین شهری اصفهان به عنوان مطالعه موردی در مقابل معیارهای فوق الاشاره موردبررسی قرار گرفته شده و نقاط ضعف و قوت آن مشخص و پیشنهاداتی نیز ارایه شده که امید است راهگشای تصمیمگیرندگان و برنامه ریزان برای طرح های توسعه آتی شهر اصفهان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

یکپارچگی ، شبکه حمل و نقل ، حمل و نقل عمو می ، تبادل ترافیک