خدا محوری وتاثیر آن در سلامت معنوی از منظر امام علی علیه السلام در نهج البلاغه

سلامت معنوی به عنوان یکی از ابعاد مهم سلامت، در نیم قرن اخیر مورد توجه ویژه سازمان جهانی بهداشت قرار گرفته است. به رغم پژوهش های بسیاری که در مورد سلامت معنوی در طول دهه های گذشته انجام شده است، همچنان پرسش های بنیادینی در این حوزه وجود دارد که توافقی در پاسخ به آن ها در بین نخبگان و متخصصان این رشته وجود ندارد. لذا یکی از راه های این مساله، تعریف سلامت معنوی در قالب یک نظام فکری کلان تراست. رویکرد اصلی در این پژوهش مراجعه به منابع اسلامی به عنوان یک رویکرد فکری کلان به موضوع سلامت معنوی می باشد و نهج البلاغه به عنوان منبع اصلی انتخاب شده است. از آنجایی که شرط و شاخص اصلی سلامت معنوی در رویکرد اسلامی اتصال و ارتباط با خداوند است هدف اصلی این پژوهش بررسی موضوع خدامحوری در ارتباط با سلامت معنوی بود. در این پژوهش به منظور تدوین شبکه مضامین خدامحوری در ارتباط با سلامت معنوی از روش کیفی تحت عنوان، تحلیل مضمون استفاده شد،که بعد از جمع آوری داده های کیفی به کد گزاری و تنظیم آنها در قالب شبکه مضامین پرداخته شد که در نهایت هفت شبکه مضمون تحت عناوین: حیات معنوی، تقوا، استغفار، ثبات قدم در ارتباط با خدا، دعا، توکل و تفکر عمیق، بدست آمد. و در نهایت الگوی کیفی روابط متقابل این مولفه ها ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

خدامحوری ، سلامت معنوی ، نهج البلاغه