تبیین عوامل موثر بر ارتقاء حکمروایی خوب شهری در شهر شیراز

امروزه اغلب کشورهای مردم سالار با کاربست رویکرد حکمروایی خوب شهری، سعی در تحقق توسعه پایدار شهری دارند. از همین رو، پژوهش حاضر تلاش دارد وضعیت مدیریت شهری در ایران را بر مبنای مباحث حکمروایی خوب شهری مورد تحلیل قرار دهد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایش میدانی است. شاخص­های حکمروایی خوب شهری مشتمل بر ۱۹ شاخص از پژوهش­های مرتبط با موضوع این پژوهش استخراج گردیده و از آن ها برای طراحی سوالات پرسشنامه­ ای استفاده شده است. روش تحقیق مورداستفاده به صورت کمی و با استفاده از مدل تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل رگرسیون چندمتغیره خطی انجام پذیرفته­ است. فرایند انتخاب نمونه­ ها در پژوهش به صورت هدفمند و سیستماتیک بوده و جامعه نمونه ­ای از میان مراجعین مستمر به دبیرخانه معاونت معماری و شهرسازی شهرداری شیراز انتخاب شده است. خروجی مدل تحلیل عاملی نشان می ­دهد حکمروایی خوب شهری درگرو ارتقای عوامل «ظرفیت ­سازی نهادی»، «شفافیت»، «کارایی و اثربخشی»، «مقبولیت عمومی»، «شهروندمداری» و «مشارکت­جویی» است و مدل رگرسیون خطی به این مسئله اشاره دارد که دو عامل «کارایی و اثربخشی» و «شفافیت» بیشترین نقش را در تحقق حکمروایی خوب شهری ایفا می ­نمایند. همچنین در مورد شهرداری شیراز، بیشترین چالش و فاصله تا حصول به حکمروایی خوب در عامل «شهروندمداری» و «ظرفیت ­سازی نهادی» دیده می­ شود.

کلیدواژه ها:

حکمروایی شهری ، شهرداری ، تحلیل عاملی ، شیراز