آموزش تصویر سازی ذهنی بر خودکارآمدی دانش آموزان با اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تصویر سازی ذهنی بر خودکارآمدی دانش آموزان با اختلال یادگیری می باشد. روش پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری مقطع ابتدایی در شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ می باشد. تعداد ۲۶ نفر از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزینشدند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و برنامه آموزشی تصویر سازی ذهنی بود.گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای برنامه مداخله ای تصویر سازی ذهنی را دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ایدریافت نکردند.. جهت تجزیه و تحلیل دادهها، از روشهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، کجی و کشیدگی) و در بخش آمار استنباطیاز روش کوواریانس استفاده شد. یافته های به دست آمده حاکی از اثربخشی معنادار آموزش تصویر سازی ذهنی بر خودکارآمدی دانش آموزان بااختلال یادگیری بود.

کلیدواژه ها:

تصویر سازی ذهنی ، خودکارآمدی تحصیلی ، اختلال یادگیری ، دانش آموزان