بررسی سیلاب رودخانه با دوره بازگشت های مختلف در شرایط طبیعی

افزایش فشار بر سیستمهای رودخانه ای باعث افزایش احتمال وقوع سیلاب و خسارت جانی و مالی شده است و این مخاطره به عنوان یک نگرانی جهانی مطرح بوده است. تخمین میزان دقیق این پدیده اولین گام ضروری برای کنترل و کاهش احتمال خطر سیل با استفاده از روشهای مناسب میباشد. در این پژوهش به بررسی سه روش تخمین سیل با دور برگشتهای مختلف در حوضه دو رودخانه اصلی در استان مرکزی پرداخته شده است. برای ارزیابی دبی سیلاب در شرایط طبیعی با دوره برگشتهای مختلف در بازه های تعیین شده رودخانه های مورد مطالعه، روشهای مختلفی با توجه به دامنه آمار و اطلاعات سیلاب و موقعیت ایستگاه های هیدرومتری واجد اطلاعات اتخاذ گردید. روشهایی که مبتنی بر اطلاعات سیلاب ایستگاه هایی موجود در منطقه باشد به مراتب از روشهای تجربی کلی از دقت بهتری برخوردار میباشند. بر این اساس در این مطالعات برای ارزیابی دبی سیلاب در بازه های تعیین شده، روش دبی نسبت- مساحت، روش منطقه ای (روش شاخص سیلاب) و روش کریگر استفاده گردید. در روش کریگر ضرایب برای بازه ها مورد مطالعه، با استفاده از آمار سیلاب ایستگاه های هیدرومتری بومی سازی گردید. نتایج نشان داد که به دلیل وجود ایستگاه های هیدرومتری با داده های مناسب در محدوده بالادست یا پایین بیشتر بازه های مورد مطالعه، استفاده از نتایج ایستگاه های مذکور و تعمیم نتایج آنها به بازه ها منطقی تر از سایر روشها میباشد. روش کریگر واجد چنین شرایطی بوده و نتایج حاصل از آن منطقی تر بوده و با شرایط بازه های مورد مطالعه همخوانی بیشتری دارد. لذا روش مذکور به عنوان روش منتخب در این مطالعات پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

سیل ، رودخانه ، تحلیل منطقه ای ، نسبت- مساحت ، کریگر.