معرفی رویکرد های نوین سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در راستای ارتقای مدیریت پایدار جنگلهای زاگرس

تخریب جنگل های بلوط زاگرس در سالهای اخیر با شیوع پدیده خشکیدگی (aieback)۱ درختان بلوط در سطح وسیعی از تودههای جنگلی تشدید شده است . این پدیده در نتیجه مجموعه ای از عوامل مختلف است که منجر به تخریب اکوسیستم جنگلی می شود. متخصصان ، به بیش از ۵۰ عامل مختلف اشاره می کنند که در بلوطمیری و زوال جنگل (aecline)۲ نقش دارند. مهمترین عوامل شناخته شده عبارتند از: چرای مفرط دام، زراعت زیر اشکوب، تکه تکه شدن اکوسیستم جنگلی ، کاهش چشمگیر بارندگی در سالهای اخیر، آفات و بیماریها و غیره. همچنین کارشناسان بر این باورند که آفات و بیماریها به صورت عامل ثانویه ای هستند که منجر به مرگ و میر درختان می گردند. کاهش سلامت جنگل در اغلب موارد با تخریب کلی جنگل همراه است که به صورت یک مشکل جدی اکولوژیک ، اجتماعی و اقتصادی نمایان می گردد که در اشکال مختلف و با شدتهای مختلف رخ می دهد. برای کاهش میزان تخریب اکوسیستم های جنگلی ضروری است که سیاستها به صورت هماهنگ پایه ریزی شده و پایش یکپارچه منابع برای درک وضعیت و روند تخریب منابع ونیز اجرای دقیق راهبرد های کلان و ضوابط فنی مورد نظر انجام گردد، همچنین هماهنگی های بین بخشی و تعاملات سیاسی برقرار گردد.

کلیدواژه ها:

زوال جنگل ، سیاست جنگل ، مدیریت پایدار جنگل