توکیل در وکالت و آثار آن

ر قرارداد وکالت، شخصیت وکیل عموما علت عمده عقد است، اختیاری که وکیل برای اجرای وکالت پیدا می کند وابسته به اذن موکل و به نیابت از طرف او است. توکیل به غیر یعنی اعطای نیابت از جانب وکیل به شخص دیگر برای انجام مورد وکالت. توکیل به غیر که ماهیتا وکالت ثانوی است و برحسب مورد آثار خاص خود را دارد، اما اساسا منتهی به حذف وکیل اول از رابطه حقوقی نمی شود. اینکه وکیل دوم در عرض وکیل اول قرار گرفته یا در طول او باشد، آثار متفاوتی به دنبال خواهد داشت. پس از توکیل به غیر، اختیارات هریک از وکلا نیز می تواند مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. در این حالت می توان قائل به وجود حق توکیل برای وکیل دوم یا حق اعطای وکالت بلاعزل برای وکیل اول شد یا اختیارات ویژه ای را برای وکیل اول در فرض توکیل به وکیل دادگستری در نظر گرفت، یا بالعکس قائل به وجود چنین اختیاراتی برای وکلا نگشت. هدف از انجام این مطالعه، بررسی حق توکیل در وکالت درنظریه فقها و نظام حقوقی ایران و پاسخ به سوالات حادث در زمینه آثار توکیل در وکالت در نظریه فقها و نظام حقوقی ایران می باشد. شیوه گردآوری اطلاعات لازم در خصوص موضوعات پژوهش حاضر به صورت کتابخانه ای به شیوه توصیفی و از طریق مطالعه ی کتاب ها، مقالات و پایان نامه ها و دیگرآثار مکتوب بوده است.

کلیدواژه ها:

وکالت ، توکیل ، فقه ، حقوق ایران