تعیین شرایط بهینه تولید پپتیدهای ضداکسایش حاصل از هیدرولیز تریپتیکی پروتئین هسته انار

این مطالعه به بررسی شرایط بهینه برای هیدرولیز آنزیمی پروتئین هسته انار با استفاده از روش سطح پاسخ و تاثیر هیدرولیز بر ساختار پروتئین می پردازد. در ابتدا استخراج ایزوله پروتئین صورت گرفت، سپس بهینه سازی شرایط هیدرولیز پروتئین با استفاده از آنزیم تریپسین و طرح مرکب مرکزی تعیین شد. تاثیر متغیرهای مستقل شامل دما (۳۰ تا ۴۵ درجه سانتی گراد)، زمان (۳۰ تا ۱۸۰ دقیقه) و نسبت آنزیم به سوبسترا (۱ تا ۳ درصد وزنی/وزنی) بر فعالیت مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH و قدرت کاهندگی یون فریک به عنوان پاسخ های این روش مورد ارزیابی قرار گرفتند. در شرایط بهینه به دست آمده از روش سطح پاسخ (دما: ۶/۳۷ درجه سانتی گراد، زمان: ۵۵/۱۳۶ دقیقه و نسبت آنزیم به سوبسترا: ۲/۲ درصد)، هیدرولیزهای مشتق شده، از قدرت مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH (به میزان ۸۹/۰±۸۷ درصد) و توان کاهندگی یون فریک (به میزان ۴۴/۰±۲۹۳/۰) برخوردار بودند. در این شرایط، درجه هیدرولیز پروتئین برابر با ۱±۱/۳۰ درصد بود. افزایش در میزان آبگریزی سطحی پروتئین پس از فرآیند هیدرولیز نشان دهنده باز شدن زنجیر پروتئینی هسته انار و آشکار شدن ساختار آن در طی واکنش بود. با استفاده از روش الکتروفورز، وجود پپتیدهایی با وزن مولکولی کم (کمتر از ۱۱ کیلودالتون) تایید شد. ارزیابی تصاویر به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان دهنده بازشدن ساختار پروتئین و تولید قطعات کوچک تر در پی اعمال تیمار آنزیمی بود. طبق نتایج به دست آمده پروتئین هیدرولیز شده هسته انار توسط آنزیم تریپسین از قابلیت ضداکسایشی مناسبی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

آبگریزی سطحی ، الکتروفورز ، میکروسکوپ الکترونی روبشی ، هسته انار ، هیدرولیز آنزیمی