بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و اعتماد سازمانی کارکنان

هدف پژوهش حاضر، شناسایی رابطه بین سرمایه اجتماعی و اعتمادسازمانی کارکنانا می باشد. از آنجا که سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که امروزه در بررسی های اجتماعی جوامع مدرن مطرح می شود و نقش عمده ای در توسعه اجتماعی ایفا می کند. همچنین مبحث اعتماد سازمانی در سازمان ها به خصوص سازمان های دولتی اهمیت فزاینده ای یافته است و با توجه به این حدس و گمان که سرمایه اجتماعی می تواند عامل مهمی در اعتماد سازمانی کارکان باشد، این فرضیه شکل گرفت که بین سرمایه اجتمعی و اعتماد سازمانی کارکنان رابطه مثبت وجود دارد. در این پژوهش، سرمایه اجتماعی دارای ۵ بعد مشارکت اجتماعی، انسجام اجتماعی، آگاهی اجتماعی، احساس تعلق و اعتماد اجتماعی می شود. ابعاد متغیر وابسته یعنی اعتماد سازمانی شامل شایستگی، خیرخواهی، صداقت، قابلیت پیش بینی می باشد. روش تحقیق موارد استفاده توصیفی می باشد که به روش پیمایشی انجام شده استرس اجتماعی، نقشی بسیار مهم تر از سرمایه فیزیکی مادی در سازمان ها و جوامع ایفا می کند بر خلاف سرمایه سنتی، این سرمایه، در عمل با استفاده کردن و به کار بدن، افزایش می باد. در گذشته، سرمایه اجتماعی یک شایستگی ضروری برای سازمان ها محسوب نمی شد؛ اما در حال حاضر، تغییرات پر شتاب محیطی فناوری اطلاعات، نیازهای رو به رشد برای اطلاعات و آموزش، نیازهای ضروری برای نوآوری و خلاقیت، پیشرفت مداوم، تغییر به سوی طراحی ساختار سازمان های مسطح و منعطف، ارتباط بین سازمان ها و شبکه مشتریان، تامین کنندگان و رقبا ایجاب می کند که رهبران سازمانها سرمایه اجتماعی را به منزله یک شایستگی مشخص سازمانی ایجاد کننده. یکی از مفاهیم مفید در تبیین مفهوم سرمایه اجتماعی، «شبکه اعتماد» است. شبکه اعتماد عبارت است از گروهی از افراد که براساس اعتماد متقابل، از اطلاعات، هنجارها و ارزش های یکسانی در تبادلات خود استفاده می کنند. از این رو، اعتماد نقش زیادی در تسهیل فرایندها و کاهش هزینه های مربوط به اینگونه تبادلات دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، مشارکت اجتماعی ، انسجام اجتماعی ، آگاهی اجتماعی ، احساس تعلق ، اعتماد اجتماعی و اعتماد سازمانی