ارتباط عملکرد ریوی و شاخص های آنتروپومتریک با سطوح فعالیت بدنی مختلف در کارکنان مرد

پیش زمینه و هدف پژوهش: فعالیت بدنی و سبک زندگی یکی از عوامل مهم و تاثیر گذار بر سلامت انسان هاست. همچنینعملکرد ریوی ارتباط مستقیمی با سطح سلامت افراد دارد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه ارتباط عملکرد ریوی با سطحفعالیت بدنی مختلف در کارکنان اداری بود. روششناسی: تعداد ۱۵۴ کارمند مرد به صورت دردسترس در این پژوهش مشارکت کردند. ابتدا اطلاعات دموگرافیک افراد جمعآوری و ثبت شد. از پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی IPAQ برای تعیین سطح فعالیت بدنی آنها استفاده شد. بر اساس نتایجحاصل پرسشنامه سطح فعالیت بدنی آزمودنیها در چهار سطح فعالیت بدنی (کم، متوسط، متعادل، زیاد) دسته بندی شدند. سپساندازه گیری حجم ها و ظرفیت های ریوی شامل: ظرفیت حیانی بازدمی سریع FVC ، آزمون ظرفیت حیاتی VC ، آزمون حداکثرتهویه ارادی MVV با استفاده از دستگاه اسپیرومتر انجام گرفت. سپس شاخص های آنتروپومتریک بدن از جمله شاخص تودهبدن (BMI) ، محیط کمر (WC) و نسبت دور کمر و باسن (WHR) اندازه گیری و ثبت شد. همچنین، از آزمون آماری ANOVAبرای مقایسه بین گروهی استفاده شد. تمام تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ انجام گرفت. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین افراد با سطح فعالیت بدنی کم و زیاد تفاوت معنی داری برای شاخص های BMI و WHRمشاهده شد ۰.۰۵ > p . از طرفی، تفاوت معنی داری بین آزمودنی ها با سطوح مختلف فعالیت بدنی برای سطوح FVC ، VC ، MVV وWC مشاهده نگردید p=۰.۱ ، p=۰.۵نتیجه گیری: سطح فعالیت بدنی بالا تاثیر منفی بر عملکرد ریوی نمی گذارد و همچنین هرچه میزان فعالیت بدنی کارکنان اداریبیشتر باشد، سطوح شاخص های آنتروپومتریک مطلوب بوده و موجب افزایش سلامت در بین کارکنان اداری می شود

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، BMI ، کارکنان اداری ، عملکرد ریوی ، اسپیرومتری