بررسی رابطه خودکارآمدی و عملکرد شغلی معلمان تربیت بدنی

خودکارآمدی به باور فرد به توانایی انجام یک سری رفتارها در یک حوزه خاص اشاره دارد. شواهد تجربی زیادی نشان میدهد وقتی معلمان به تواناییهای خود ( خودکارآمدی)اعتماد دارند، احتمالا عملکرد موثرتری دارند. امروزه سازمانها سخت تلاش میکنند تا انگیزه کارکنان، دانش، مهارتها و تواناییهای مرتبط را بهبود بخشند و معلمان خود کارآمد عملکرد بهتری را در رابطه با شغل با توجه به فرآیندهای شناختی، انگیزشی، عاطفی و تصمیمگیری نشان میدهند. بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بین خودکارآمدی و عملکرد شغلی معلمان تربیت بدنی شهرستان تربت حیدریه بود. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی - همبستگی است و برای انجام آن از روش پیمایشی استفاده گردید . جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان تربیت بدنی شهرستان تربت حیدریه بودند که تعداد آنها ۸۵ نفر بود و برای نمونه گیری از روش کل شمار استفاده گردید. به این صورت که تمام معلمان به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارامدی شغلی (ریگز و نایت ) (۱۹۹۴) و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (۲۰۰۲) استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ از امار توصیفی (جدول فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و برای بررسی فرضیه از ازمون تی تک نمونه ای و ضریب همبستگی پیرسن استفاده شد. یافته ها نشان داد که سطح خودکارآمدی شغلی و مولفه های آن و عملکرد شغلی معلمان تربیت بدنی در وضعیت مطلوبی قرار داشت. همچنین بین خودکارآمدی شغلی و عملکرد شغلی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. توانمندی، خودکارآمدی و عملکرد شغلی متغیرهایی هستند که تاثیر به سزایی بر اثربخشی و موفقیت یک سازمان دارند. با توجه به افزایش خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی که باعث افزایش عملکرد شغلی آنان میشود، بنابراین آموزش و پرورش باید برنامه ها و تصمیاتی برای بهبود خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی اتخاذ نماید.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، عملکرد شغلی ، تربیت بدنی ، معلمان تربت حیدریه