ادبیات اعتراض در مصر پس از انقلاب ۱۹۵۲ (مطالعه موردی: احمد فواد نجم، نجیب سرور و عبدالرحمن یوسف القرضاوی)

؛«ادبیات اعتراض» آن دسته از آثار ادبیای را دربرمی گیرد که با روح انتقاد، اعتراض و مقاومت صاحب اثر در میان گونه های مختلف ادبی می زید. نقطه آغاز این گونه ادبی به طور کلی به آیاتی از قرآن کریم در سوره بقره برمی گردد کهفرشتگان و نیز شیطان به خلیفه اللهی بودن آدم به خداوند معترض می گردند. در شعر عربی نیز به دوره جاهلی و به ویژهبه اشعار نابغه ذبیانی برمی گردد. باری، شرایط بد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی حاکم بر جامعه مصر در محدوده انقلاب۱۹۵۲ و سالهای پس از آن، فریاد اعتراض و مخالفت شاعران متعهد مصری را برانگیخت از جمله این شاعران که در ایننوشتار به شیوه تحلیلی- توصیفی مورد بررسی قرار گرفته اند احمد فواد نجم، نجیب سرور و عبدالرحمن یوسفالقرضاوی هستند که اصلاحطلبانه به میدان آمدند. و بیشتر در دو محور اعتراضات سیاسی و اجتماعی هنرنمایی کردندکه در مضامین و مفاهیم اعتراض به دستگاه حکومت و فساد موجود در آن، اعتراض به غربگرایی، اعتراض به خیانتو جاسوسی، اعتراض به غارت و چپاول ثروت ملی، و نفوذ و دخالت بیگانگان در امور کشور و استبداد موجود، بی کفایتیمسوولان مصری، قتل عام مردم بیگناه، جنگ طلبی سران عرب و فرقه گرایی و تفرقه افکنی، غارت ثروت های ملی ووطن فروشی، اعتراض به رسانه ها، فقر و فاصله طبقاتی، بی عفتی و هرزگی، وضعیت نابسامان اجتماعی، غربزدگی،وضعیت اشتغال جوانان، بی عدالتی، کشتار مردم و ... بروز و نمود یافته است.

کلیدواژه ها:

ادبیات اعتراض ، جامعه مصر ، انقلاب ۱۹۵۲ ، احمد فواد نجم ، نجیب سرور ، عبدالرحمن یوسف