بررسی و تحلیل وضعیت پارک های بزرگ منطقه دو شیراز بر مبنای رویکرد شهر دوستدارکودک

پارک های بزرگ شهری به عنوان یکی از مهمترین فضاهای سبز عمومی شهری که محل تعامل، بازی و رشد و تکامل کودکان است،گاها شاهد هستیم که در طراحی و مدیریت فضاهای عمومی و پارکها مناسب سازی و تناسب خدمات ارائه شده در این فضاها برای کودکان مغفول مانده و یا با نگاهی سنتی و تقلیل گرایانه به آن توجه می شود. این پژوهش با هدف دستیابی به میزان تناسب فضای پارک های بزرگ شهر شیراز با نیاز کودکان براساس مولفه و شاخص های رویکرد شهر دوستدار کودک می باشد که بدین منظور از روش توصیفی _ تحلیلی و مطالعات میدانی استفاده شده است. تعداد نمونه تحقیق ۱۰۰ نفر تعیین گردیده است. داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری پارامتریک و اطلاعات اسنادی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج تحقیق، نشان می دهد میانگین شاخص های مناسب سازی فضای پارک های منطقه دو شهر شیراز بر مبنای رویکرد شهر دوستدار کودک از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند و در پایان به ارائه پیشنهادات در این خصوص پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

پارک های بزرگ ، شهردوستدارکودک ، پارک ، منطقه دو شیراز