بررسی نقش امنیت اجتماعی بر سرزندگی فضاهای شهری عمومی (مطالعه موردی پارک های بزرگ منطقه یک شیراز)

آنچه امروزه فضاهای شهری را با معضل و چالش اساسی روبرو ساخته است مساله سرزندگی و حضور فعال انسان در محیط و فضای شهری است، پارکها به عنوان یکی از مهمترین فضاهای عمومی شهری هستند که امروزه در کشورهای در حال توسعه دچار این معضل بوده و نه تنها کارکرد خود را از دست داده بلکه دچار کژکارکردی شده و به مکان های جهت بزه اجتماعی و جرائم تبدیل شده و سرزندگی و جنب و جوش مورد انتظار را ندارند. تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بررسی میدانی از طریق پرسشنامه که بین ۱۰۰ نفر از شهروندان استفاده کننده از فضای پارک های بزرگ منطقه یک شهر شیراز به روش تصادفی ساده توزیع شده است و با هدف بررسی نقش امنیت اجتماعی در سرزندگی فضای پارک های بزرگ محدوده مورد مطالعه صورت پذیرفته است و نتایج حاکی از آن است که بین متغیر امنیت اجتماعی و میزان سرزندگی فضای پارک های محدوده تحقیق در امنیت اجتماعی در سطح معناداری Sig=۰.۰۰۰ با ۰.۸۶۱ رابطه مستقیم و معناداری با سرزندگی دارد به طوری که با بالا رفتن میزان امنیت اجتماعی میزان سرزندگی نیز در پارک افزایش می یابد همچنین مشخص گردید که پارک حاشیه چمران با میانگین ۳.۹۱ از سرزندگی بیشتری نسبت به پارک آزادی با میانگین ۳.۳۰ برخوردار است. در پایان پیشنهاداتی از قبیل: باز نمودن دید بصری و طراحی فضای سبز به نحوی که عناصر شاخص از حالت پنهان خارج شده و در دید مخاطبین پارک قرار گیرد. مسدود نمودن دسترسی هایی که بصورت خودسرانه و غیر اصولی از کوچه و خیابان های اطراف پارک ایجاد شده اند. و یا در صورت مناسب بودن عملکردی بهسازی و مناسب سازی آنها و ... جهت بهبود وضعیت امنیت و بالطبع بهبود سرزندگی فضای پارکها مطرح گردید.

کلیدواژه ها:

امنیت اجتماعی ، سرزندگی ، پارک بزرگ ، شیراز