تعامل الگوهای معماری سنتی و عناصر بصری معماری مدرن در معماری بناهای فرهنگی

معماری سنتی ایران عبارت از اصول و ارزشهایی است که اولا ریشه در اعتقادات و باورهای آسمانی و معنوی ایرانیانداشته، و ثانیا بدون انقطاع تاریخی در اثر ممارست و حقیق تجویی و نو گرایی ایرانیان در تماس با سایر تمدن ها بر پایهجهان بینی اسلامی- ایرانی و در بستر فرهنگ و با پویایی و تصفیه و تکامل دائمی هدایتگر و راهنمای پدیدآورندگان آثاربرجسته معماری و شهری بوده، و ثالثا میتوان بهعنوان اصولی ثابت از آنها یاد کرد که البته همواره تفاسیر و تجلیاتکالبدی نو و متناسب با زمان و مکان از آنها ظهور و بروز نموده است. به عکس تفکرات و تفاسیری که مدرنیسم رانوگرایی قلمداد می نمایند، حاکی از آن است که اگرچه یکی از معانی لغوی واژه «مدرنیسم»، نوگرایی و توجه به پدیده ها و روشهای نوین است، لکن در زمینههای هنری و ادبی و از جمله معماری و شهرسازی میتوان آن را وجهی خاص ازتجددطلبی تلقی نمود که گذشته را نفی میکند، به مبانی معنوی و روحانی اعتقادی ندارد، در پی پی افکندن دنیایی بافرهنگ و یا روش زیست واحد برای مردم می باشد، و پیروی از الگویی واحد به ویژه برای جوامع غیرصنعتی را توصیهنموده و آن را ترویج و تبلیغ می نماید. برمبنای بحث صورت گرفته پرسش اصلی این پژوهش به این صورت است که:عناصر بصری معماری مدرن چه نقشی در نمایاندن الگوهای پیشین در معماری دارد؟ و اینکه، چگونه می توان با استفادهاز الگوهای معما ری سنتی ایران به تعادل در نسبت فرم و طرح معماری با بیان مدرن، دست یافت؟. از این رو هدف کلیاین پژوهش، نمایاندن تاثیر تعامل الگوها در معماری سنتی و عناصر بصری مدرن در معماری است. نوع روش تحقیق دراین پژوهش از نوع توصیفی میباشد که از نظر شیوه ی نگرش و پرداختن به مسئله تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلیمیباشد پس از مباحث و مبانی مطرح شده به عنوان بسط مسئله تحقیق، مواردی از قبیل: اصول و ارزشهای معماریسنتی، جهان بینی معماری ایرانی، توجه به پدیده ها و روش های نوین خلق فرم معماری، بازنمایی الگوهای معماری سنتیدر قالبی جدید و ...، مورد بحث قرار خواهند گرفت.

کلیدواژه ها:

عناصر بصری معماری مدرن ، الگوهای معماری سنتی ، معماری بناهای فرهنگی