پناه به مثابه کهن الگو در فرهنگ و معماری ایرانی

مفهوم پناه مساله ای نیست که به تازگی در زندگی انسان شکل گرفته باشد، ابتدایی ترین انسان ها تا انسان مدرن امروزهمواره به این مفهوم توجه داشته اند و در مسیر تکامل خود جهت ایجاد آسایش، آرامش و امنیت به این مفهوم نیز تکاملبخشیده اند؛ گواه تاریخی آن نیز پناه گرفتن نخستین انسانها در غارها و تلاش انسان مدرن برای ارتقا سطح کیفیتمسکن خود است. اما شکل گیری نوع معماری در جهت ایجاد پناه، بسته به فرهنگ هر سرزمین است و از آنجایی کهفرهنگ معماری را شکل میدهد و سپس معماری بر فرهنگ تاثیر می گذارد، نوع ایجاد کالبد معماری در خانه در جهتایجاد این مفهوم متفاوت است.کهن الگوها به عنوان انگاره های بنیادین پایدار فارغ از نحوه بروز فرمی در معماری، به عنوان یک مفهوم ذهنی در نظرگرفته می شوند؛ کهن الگوی پناه اصلی ترین مبحثی است که طی این پژوهش به آن پرداخته شده است و با کمک ازفرهنگ، ادب و متون فارسی در جهت اثبات آن به عنوان یک کهن الگو برآمدیم و در نهایت به بررسی این مفهوم درمعماری خانه ایرانی پرداختیم.

کلیدواژه ها:

پناه ، کهن الگو ، خانه ایرانی ، فرهنگ