عوامل موثر بر سرزندگی در طراحی محیط های زیست شهری

سرزندگی محیط زیست شهری در جامعه امرو زی یکی از نیازها و ضروریات است و عدم وجود شور و نشاط در جامعهمشکلاتی را به بار می آورد. برخی از محیط های زیستی شهره ای امرو زی ایران به دلایل مختلف از سرزندگی کمتر یبرخوردار هستند و شهروندان در ای ن محیط ها روحی های خمو ده و ناشاد دارند. در صورتی که محیط های شهری فضاهاییسرزنده داشته باشند حضور قابل توجهی از افراد از اقشار مختلف (به لحاظ سن و جنس) در گستره ی زمانی وسیعی ازروز که فعالیت هایشان عمدتا به شکل انتخابی یا اجتماعی بروز می یابد را به خود جذب می کنند. عدم سرزند گی و پویاییمحیط های زیستی و ملال انگیزی آن مسئله ای است که حل آن طراحی مطلوب را طلب می نماید. امروزه نگاه تک بعد یو جنبه ی کمی طراحی محیط زیست شهری سبب کاهش کیفیت اغلب فضاها شده است. فقدان وسعت نظر و عدمجامع نگری در برنامه ریزی و طراح ی محیط های زیست شهری باعث گردیده تا این فضاها فاقد سرزندگی باشند و عدمسرزندگی مانعی جدی در برابر حضور فعال افراد به ویژه در محیط های شهری باشد و باعث تشدید ناهنجاری هایاجتماعی و ناامنی در محیط گردد. بنابراین هدف این مقاله بررسی جنبه های کیفی سرزندگی از لحاظ کالبدی درمحیط های زیستی امرو زی است. در این پژوهش به منظور توصیف و توجیه به شرح مختصری از کلیات پژوهش تحتعنوان عوامل کالبدی موثر بر سرزند گی فضای زیستی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، عوامل کالبدی ، محیط زیست شهری