بررسی مدل های ارائه شده برای برآورد توزیع سرعت طولی در کانال های روباز بر اساس معادلات ناویر استوکس

تعیین پروفیل سرعت درکانالهای روباز بخصوص درکانالهای تنگ بانسبت عرض به عمق کمتر از 5 با جریان آشفته همواره مورد توجه و مطالعه محققین بودها ست اهمیت این موضوع از آن جهت می باشد که با معلوم بودن توزیع سرعت توزیع تنش برشی و میزان دبی درکانالها قابلم حاسبه است اما به دلیل پیچیدگی شرایط حاکم برجریان که ناشی از شرایط غیر ایزوتروپی آشفتگی و وجود جریانهای ثانویه تیپ دو پرانتل می باشد ارایه مدلی که به خوبی توصیف کننده توزیع سرعت درکانالهای روباز تنگ باشد دشوار است محققین زیادی سعی نموده اند قانون معروف لگاریتمی که درکانال های روباز عریض با نسبت عرض به عمق بیشت ر از 5 به خوبی جوابگو است را برای کانالهای تنگ اصلا حنمایند تا مدل اصلاحی توانایی توصیف گرادیان منفی سرعت درزیرسطح ازاد آب به پدیده دیپ معروف است را داشته باشد اما دراین مسیر مجبور به تعریف محدودیت هایی برای مدل خود شده اند که این محدودیت ها کاربرد این مدلها را محدود نموده است دراین مقاله دو مدل که از معادلات ناویر استوکس اخذ شده اند معرفی و نتایج آن ها با داده های آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرارگرفته شدها ند.

کلیدواژه ها:

ناویراستوکس ، توزیع سرعت ، ماکزیمم سرعت ، کانال تنگ ، پدیده دیپ