نقش تشکل های دانشجویی در توسعه فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر در نظام دانشگاهی

نظر به آموزه های دینی در خصوص دو فرضیه امر به معرو و نهی از منکر و تصریح اصل هشتم قانون اساسی مبنی بر همگانی بودن وظیفه امر به معروف و نهی از منکر مقاله حاضر کوشیده است با تمسک به روش توصیفی-تحلیلی نقش تشکل های دانشجویی در توسعه به امر به معروف و نهی از منکر در نظام دانشگاهها را مورد بحث قرار دهد. اهمیت موضوع مورد مطالعه معطوف به این امر است که فرضیه امر به معروف و نهی از منکر در دانشگاه به عنوان یک نظام اجتماعی باز که در تعامل با محیط بیرونی است مورد بحث قرار می گیرد. از دانشگاه به عنوان محل اجتماع صنفی و علمی نخبگان انتظار می رود با درک مشکلات و نارسایی های جامعه ، از قابلیت ها و ظرفیت های فکری ، هنری ، علمی و تخصص خود برای توسعه همه جانبه استفاده کند. در این مقاله پس از ترسیم جایکاه تشکل های دانشجویی در نظام دانشگاهی به چگونگی فرایند نظارت و گسترش فرهنگ امر به معروف از طریق تشکل ها با هدف افزایش درجه سلامتی ، دانشگاه و جامعه پرداخته شده است. تاکید اصلی این مقاله علاوه بر تبیین امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک موضوع سازمان یافته ، معرفی روش و راهکارهای اجرایی توسعه فرهنگ امر به معروف از طریق تشکل های دانشجویی است.