تخصیص بهینه پارتو محدود کننده جریان خطا بر اساس الگوریتم ژنتیک مرتب سازی شده غیر غالب چند هدفه با در نظر گرفتن تاثیر منابع تولید پراکنده

در سیستمهای انتقال، اتصال منابع تولید پراکنده به شبکه به دلیل افزایش تقاضای برق افزایش یافته است. این امر، باعث افزایش سطح اتصال کوتاه شبکه های برق میشود. وقوع خطا در چنین شبکه هایی منجر به جریانهای اتصال کوتاه بزرگ در سراسر سیستم میشود که ممکن است از ظرفیت کلیدهای قدرت مدار موجود فراتر رفته و به تجهیزات سیستم آسیب برساند. روشهای مختلفی برای کاهش این جریان خطا، مانند تقویت شبکه قدرت و استفاده از محدود کننده جریان خطا (FCL)، در سیستمهای قدرت وجود دارد. بطور کلی، تقویت سیستم قدرت اگر غیرعملی نباشد بسیار دشوار است. بنابراین، استفاده از محدود کننده های جریان خطا میتواند راهی موثر برای کنترل جریانهای خطا ارائه دهد . اثربخشی محدود کننده جریان خطا به تعداد و محل نصب آنها بستگی دارد. در این مقاله، یک رویکرد کاربردی و چند هدفه، برای تعیین تعداد و مکان بهینه محدود کننده های جریان خطا با در نظر گرفتن جریان تزریقی منابع تولید پراکنده ارائه شده است. در این بررسی، دو سیستم IEEE ۳۳-Bus و IEEE ۶۹-Bus برای ارزیابی اثربخشی و امکان سنجی روش پیشنهادی در نظر گرفته شده است. توابع هدف در نظر گرفته شده برای تخصیص بهینه عبارتند از سطح اتصال کوتاه، ظرفیت نصب و میزان ریزش بار. همچنین، به منظور افزایش انعطاف پذیری شبکه، از استراتژی بازآرایی شبکه استفاده شده است.نتایج شبیه سازی تاثیر مثبت تجهیزات نصب شده بر روی مشخصات هر دو ساختار مبنا و بازآرایی شده را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

شبکه توزیع ، بازآرایی ، منابع تولید پراکنده ، محدود کننده جریان خطا