بررسی نقش گردشگری غذایی در توسعه پایدار مقاصد گردشگری با تمرکز بر بازاریابی و توسعه اقتصادی (مطالعه موردی: شرق گیلان)

گردشگری در چند دهه اخیر توسعه رو به رشدی داشته و انواع متنوعی دارد.کشور ایران با قدمت ۴۰۰۰ ساله و با توجه به شرایط اقلیمی،طبیعی،فرهنگی و جغرافیایی خود توانسته از لحاظ غذایی الگوی متنوع ای داشته باشد.امروزه گردشگری غذا با توجه به فواید زیادی که دارد مورد توجه همگان قرار گرفته و از اهداف پرطرفدار و پر درآمد در کشورهای توسعه یافته در امر گردشگری به حساب آمده است.در کشور ما غذاهای بومی به دلیل تازگی و بدون استفاده از نگهدارنده همیشه مورد توجه اهالی بومی و گردشگران می باشد و می تواند باعث جذب گردشگر و درآمدزایی برای اهالی بومی باشد. در تحقیق پیش رو به بررسی نقش گردشگری غذایی در توسعه پایدار مقاصد گردشگری با تمرکز بر بازاریابی و توسعه اقتصادی(مطالعه موردی: شرق گیلان)پرداخته شده و ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه می باشد که از طریق طیف لیکرت نمره دهی شده است و پایایی آن از طریق آلفا کرونباخ سنجیده شد. برای سنجش متغیر توسعه پایدار گردشگری، از پرسشنامه استاندارد سازی شده و محقق ساخته ۲۱ سوالی و متغیر گردشگری غذایی، از پرسشنامه استاندارد سازی شده با چهار مولفه (محصول، توزیع، قیمت و ترفیع) استفاده گردیده است. روش پژوهش حاضر،تحلیل توصیفی داده های پژوهش و تحلیل استنباطی می باشد که با استفاده از آزمون های تی- استیودنت و فریدمن (به وسیله نرم افزار SPSS۲۲)، مورد سنجش قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که گردشگری غذایی بر توسعه پایدار تاثیر مثبت و معنا داری دارد. همچنین، مهمترین عامل موثر بر توسعهپایدارگردشگری غذا عامل تبلیغات و اطلاع رسانی در مورد رستوران ها و محصولات غذایی خاص بومی از طریق رسانه های عمومی، جراید، کتابچه راهنما، وبسایت های اینترنتی بوده و کم اهمیت ترین عامل موثر بر توسعه پایدار گردشگری غذا نیز شاخص برگزاری کلاس هایی برای ارتقا جامعه محلی بمنظور آموزش نحوه تعامل با گردشگران غذا بوده است

کلیدواژه ها:

گردشگری غذایی ، توسعه پایدار ، توسعه اقتصادی ، بازاریابی