شناسایی رابطه بین مدیریت زمان با تحلیل رفتگی شغلی دبیران تربیت بدنی شهرستان اردبیل

هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی رابطه بین مدیریت زمان با تحلیل رفتگی شغلی دبیران تربیت بدنی شهرستان اردبیل بود. پژوهش از نوع کاربردی بود و براساس روش توصیفی- همبستگی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی دبیران تربیت بدنی شهرستان اردبیل در سال ۹۳-۹۴ که شامل ۷۵ نفر بود که با توجه به تعداد کم این دبیران، تمامی جامعه آماری به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه گیری همه شماری، درنظر گرفته شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد مدیریت زمان بووی و هد (۲۰۰۱) و پرسشنامه تحلیل رفتگی مسلش و جسکون (۱۹۸۶) بود. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین مدیریت زمان و تحلیل رفتگی رابطه معناداری وجود دارد. بین برنامه ریزی با خستگی عاطفی، کاهش عملکرد فردی و زوال شخصیت رابطه مستقیم وجود دارد. بین سازماندهی با خستگی عاطفی، کاهش عملکرد فردی و زوال شخصیت رابطه مستقیم وجود دارد. بین رهبری با خستگی عاطفی، کاهش عملکرد فردی و زوال شخصیت رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تحلیل رفتگی شغلی ، مدیریت زمان ، دبیران ، اردبیل