مقایسه اثر هشت هفته تمرینات ثباتی و تنفس بازدمی بر میزان ناتوانی افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری

مقدمه: کمردرد مزمن یکی از اختلالات رایج در بین افراد است به طوری که تخمین زده می شود که هر فرد حداقل یک باردچار آن می گردد. بیشتر کمردردهای ایجاد شده به دلیل الگوهای تکراری و پاسچر غلط بوده که در دسته کمردردهایمکانیکال جای می گیرند. یکی از انواع شایع کمردردهای مکانیکال، سندرم اکستنشن کمری است. در این سندرم عضلاتثبات دهنده عمقی و دیافراگم دچار اختلال در عملکرد می شوند. اثر تمرینات ثباتی و همچنین تمرینات تنفسی بر بهبودناتوانی و علائم افراد مبتلا به کمردرد مزمن بیان شده است. اما مشخص نیست که چه تفاوتی بین تمرینات ثباتی و تمریناتتنفس بازدمی در بین افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری وجود دارد.روش و پژهش : در این پژوهش نیمه تجربی ۲۲ فرد مبتلا به کمردرد مزمن مکانیکال با سندرم اکستنشنکمنری با تشخیص متخصص وارد مطالعه شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه مساوری تمرینات ثباتی (میانگین سن ± انحراف استاندارد: ۶/۱۲±۵۱/۵ سال، قد ± انحراف استاندارد: ۴/۷±۱۶۸/۷ سانتی متر و وزن ± انحراف ا ستاندارد: ۹/۳±۷۴/۴ کیلوگرم) و تمرینات تنفس بازدمی (میانگین سن ± انحراف استاندارد: ۶/۲±۷۴/۴ کیلوگرم) و تمرینات تنفس بازدمی (میانگین سن ± انحراف استاندارد: ۶/۲±۵۱/۵ سال، قد ± انحراف استاندارد: ۲/۲±۱۶۸ سانتی متر و وزن ± انحراف استاندارد: ۹/۷±۷۵/۴ کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه های تمرینی، تمرینات را به مدت هشت هفته و سه جلسه ۴۵ دقیقه ای در هفته انجام دادند. برای بررسی میزان ناتوانی از پرسشنامه QBPDS استفاده گردید. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون t همبسته و تحلیل کوواریانس مورد آنالیز قرار گرفت (P<۰/۰۵). یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین تاثیر تمرینات ثباتی با تمرینات تنفس بازدمی در متغیر ناتوانی تفاوتی وجود ندارد (P=۰/۳۸۹). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که هر دو مداخله تمرینات ثباتی و تمرینات تنفس بازدمی می تواند در ک اهش ناتوانی افراد مبتلا به کمردرد مثمر ثمر باشند. از این رو می توان از هر دو مداخله برای بهبود عملکرد و ناتوانی افراد مبتلا به سندرم اکستنشن کمری بهره جست.

کلیدواژه ها:

کمردرد مزمن مکانیکال ، سندرم اکستنشن کمری ، تمرینات ثباتی ، تمرینات تنفس بازدمی ، موسسه پاسچرال ریستوریشن