اثربخشی درمان مبتنی بر مدیتیشن بر اختلال اضطراب فراگیر برای معلمان زن

این پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه تجربی بوده است. طرح پژوهش آن، پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بوده است. و هدف آن بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر مدیتیشن بر اختلال اضطراب فراگیر برای معلمان زن بود. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه ی معلمان زن مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شاغل در آموزش و پرورش شهرستان مشهد در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۸ بوده است. نمونه این پژوهش به روش نمونه گیری هدفمند، شامل ۳۰ معلم زن مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود که در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۸به مرکز مشاوره واقع در اداره آموزش و پرورش شهر مشهد مراجعه کرده بودند انتخاب شدند و به تصادف به دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و کنترل ۱۵) نفر) تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس اختلال اضطراب فراگیر اسپیتزر و همکاران (۲۰۰۶) استفاده شد. ابتدا آزمودنی ها مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس، مداخله های درمانی بر اساس درمان مبتنی بر مدیتیشن به مدت ۸ جلسه ۱ ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل هیچ مداخله شناختی رفتاری دریافت نکرد. پس از پایان دوره درمان، از هر دو گروه با استفاده از ابزارهای پژوهش پسآزمون به عمل آمد. نتایج پژوهش براساس آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که با توجه به اینکه سطح معناداری برای متغیر کمکی و کمتر از ۰/۰۵ است، متغیرکمکی (مشاهدات پیش آزمون) به طور معناداری با متغیر وابسته (مشاهدات پس آزمون) رابطه معناداری دارد، لذا اجرای تحلیل فوق معتبر می باشد. بنابراین درمان مبتنی بر مدیتیشن بر اختلال اضطراب فراگیر در معلمان زن موثر بوده است .( p< ۰/۰۵)

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر مدیتیشن ، اختلال اضطراب فراگیر.