رابطه تنظیم شناختی هیجان با اضطراب امتحان و خودکنترلی دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه تنظیم هیجان با اضطراب امتحان و خودکنترلی دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس شهر نور بودهاند که حجم نمونه را ۲۰۰ نفر از کلیه دانشجویان تشکیل میدادند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان (CERQ)، ۲۰۰۶ پرسشنامه خودکنترلی تانجی (۲۰۰۴) و پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیل برگر((۱۹۸۰ استفاده شد. داده ها با آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن بود که متغیر تنظیم هیجان با اضطراب امتحان دانشجویان رابطه منفی معنادار و بین تنظیم هیجان و خود کنترلی رابطه مثبت معناداری بوجود دارد. بنابراین با افزایش تنظیم هیجان، اضطراب امتحان کاهش و خود کنترلی افزایش مییابد

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، اضطراب امتحان ، خودکنترلی ، دانشجویان