مروری بر نقش تاب آوری بر زندگی پرستاران
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 122
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IPECONF06_131
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1402
چکیده مقاله:
پرستاران یکی از مهمترین ارکان بخش درمان هستند که با توجه به وضعیت شغلی، وظایف مهمی از جمله مراقبت های روحی، روانی و نیز فیزیکی بیمار دارند که این وظایف در صورت عدم رعایت اصول ایمنی و نیز آرامش و رفاه کاری، در بروز اختلالات جسمی و روحی این قشر نقش بسزایی دارند.یکی از توانایی های انسان که در شرایط سخت و فشار روانی باعث سازگاری موثر با تغییرات و عوامل خطر و تنش زا شده و عاملی در جهت مقاومت در برابر مشکلات تاب آوری است.هدف از این بررسی نقش تاب آوری پرستاران در برابر مشکلات است..۲روش جستجو:این مطالعه مروری با جستجو در Google Scholar، SID،Magiranبا کلیدواژه های پرستاران، مشکلات، تاب آوری در سال های۲۰۰۷تا۲۰۲۲ می باشد..۳یافته ها:یکی از مداخلات روان شناسی که سبب بهبود کیفیت زندگی پرستاران می شود تاب آوری است. تاب آوری نوعی حالت قابل توسعه در فرد بوده است و از پاسخ های انطباقی طبیعی انسان حاصل می شود و علیرغم رویارویی فرد با تهدیدهای جدی، وی را در دستیابی به موفقیت وغلبه برتهدیدها توانمند می سازد.افراد تاب آور، چاره ساز و منعطف هستند و به سرعت خود را با شرایط و تغییرات وفق می دهند.ویژگی این افراد را می توان به خوش بینی، پشتکار و استقامت، مهارت های حل مشکلات و تعارضات، عزت نفس، مصمم، فعال بودن اشاره کرد..۴نتیجه گیری:پرستاران در قرن ۲۱ باید به طور ماهرانه تاب آوری را جهت رویارویی با مشکلات حرفه ای، درخود گسترش دهند تا بر تجارب منفی غلبه کرده و این تجارب رابه تجارب مثبت تبدیل کنند. افزایش تاب آوری موجب بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی، کاهش دهنده درد و استرس و کاهش مشکلات هیجانی، افزایش سطح سلامت روانی و رضایت مندی از زندگی و شغل را در پی دارد.تاب آوری بیشتر از اینکه یک بهبود ساده از آسیب و مصیبت باشد، رشد یا سازگاری مثبت به دنبال دوره ای از برهم خوردن تعادل حیاتی است.
نویسندگان
یاسر حاجی آقانژاد
دکترا روان شناسی، دانشگاه افسری امام علی(ع) تهران،
محمدعلی بنده خدا
دانشجوی کارشناسی، دانشگاه افسری امام علی(ع) تهران،
پریسا بنده خدا
. کارشناس اتاق عمل، دانشکده پرستاری حضرت زینب(س)،