پیش بینی خودبیمارانگاری بر اساس نگرش های ناکارآمد

نگرش های ناکارآمد بر متغیر های مختلفی اثرگذار می باشد اما سنجش تاثیر آن بر اختلال خودبیمارانگاری مغفول مانده است. این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیرگذاری ابعاد مختلف نگرش های ناکارآمد در پیشگویی میزان خودبیمارانگاری افراد اجرا گردید. پژوهش کاربردی حاضر به روش پیمایشی با رویکرد توصیفی- همبستگی مقطعی انجام شده است. در این مطالعه تعداد ۲۵۵ نفر به عنوان اعضای نمونه به روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه نگرش های ناکارآمد (DAS-۲۶) و پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز گردآوری و سپس با استفاده از نرم افزارSPSS ۲۱ و با بکارگیری آزمون های آماری توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. در این مطالعه، میانگین و انحراف معیار نمره نگرش های ناکارآمد ۲۶/۲۳ ± ۰۸/۱۱۳ از ۱۸۲ و خودبیمارانگاری ۹۱/۹ ± ۰۵/۳۳ از ۶۵ بود. یافته ها حاکی از آن بود که بین ابعاد موفقیت- کمال طلبی (۴۰۶/۰=r) و آسیب پذیری- ارزشیابی عملکرد (۴۳۴/۰=r) با خودبیمارانگاری همبستگی معنی دار وجود دارد (۰۵/۰>P). همچنین نگرش های ناکارآمد می تواند پیش بینی کننده خودبیمارانگاری باشد. بر اساس نتایج مطالعه، باید به تاثیر نگرش های ناکارآمد افراد بر افکار خودبیمارانگارانه آنها، توجه شود.

کلیدواژه ها:

نگرش های ناکارآمد ، خودبیمارانگاری