حق بر اشتغال پناهندگان افغانستانی در پرتو اسناد بین المللی

حقوق پناهندگی به عنوان یکی از موضوعات مهم حقوق بشری به تاکید بر حمایت از پناهندگان و دسترسی آنان به حقوق ذاتی خویش می پردازد. حق بر اشتغال از جمله حقوق ذاتی پناهندگان در کشور پناه دهنده می باشد که به طور مساوی و بدون تبعیض صاحب آن می باشند. هدف اصلی این پژوهش بررسی حق بر اشتغال پناهندگان به خصوص پناهندگان افغانی برمبنای معاهدات و اسناد بین المللی است. این پژوهش به روش تحلیلی انجام شده است. مبنای این تحلیل کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو در مورد وضعیت پناهندگان و پروتکل الحاقی ۱۹۶۷، اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۹۴۸، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ۱۹۶۶، اعلامیه اسلامی حقوق بشر۱۹۹۰ می باشد. فلذا طبق این اسناد دولت ها می بایست حق بر اشتغال پناهندگان را به رسمیت شناخته و در دسترسی به این حق اهتمام کامل بورزند. در نتیجه پناهندگان افغانی که به جمعیت شان روزبه روز افزوده می شود، از این قاعده مستثنی نبوده و طبق اسناد و معاهدات حقوق بشری دارای حق بر اشتغال هستند.

کلیدواژه ها:

افغانستان ، پناهندگی ، حقوق بشر ، حق بر اشتغال