بافتارشناسی خانواده در سلامت معنوی فرزندان

بی تردید عوامل متعددی در فرایند تربیت و انتقال ارزشهای دینی در فرزندان تاثیرگذارند. اما خانواده در این زمینه با نفوذترین عامل به شمار می رود در خانواده است که کودک نخستین چشم انداز را از جهان پیرامون می آموزد و احساس وجود می کند و با آداب و رسوم اجتماعی و مراسم و آداب دینی و بایسته های اخلاقی آشنا و به وظایف فردی و حدود و اختیارات مسوولیتهای خود پی می برد، زیرا خمیر مایه ی شخصیت انسان در خانواده تکوین می یابد و نگرشها، رغبتها و رفتارهای خوشایند و ناخوشایند نسبت به پدیده ای مختلف از خانه سرچشمه می گیرد. در این راستا تربیت دینی و زندگی اجتماعی معمولا از طریق خانواده به دست می آید. کودکان از مسیر این نهاد با مکانهای عبادی رابطه برقرار میکنند و با آموزش، ایمان را در وجود خود استحکام میبخشند. در آموزه های دینی ما در تحکیم بنیان خانواده همواره عنصر ایمان و دینداری جایگاه والایی را به خود اختصاص داده است و بین افول دینداری و ضعف نهاد خانواده رابطه مستقیمی وجود دارد. بنابراین پرداختن به نقش دینداری و تعهدات اخلاقی می تواند در ترسیم خانواده های بسامان و سبک زندگی مطلوب و اسلامی و در پرورش اعضاء متعهد و باورمند و بعبارتی تثبیت سلامت معنوی خانواده تاثیرگذار باشد. . با توجه به اهمیت سلامت معنوی بر جسم، روح و روان انسان، و اثبات این امر که اگر فردی از لحاظ معنوی در سلامت به سر برد، می تواند با بغرنج ترین مصائب زندگی کنار آمده و در طول حیات خود زندگی توام با آرامش و زیبائی داشته باشد، مضافا این که برخورداری از سلامت معنوی در تقویت و مقاوم سازی آستانه تحمل فرزندان نیز بی تردید نقش چشمگیری داشته و از سویی زاویه و گستره ی دین فرزندان به زندگی را با جهت مندی و معناداری و هدفمندی شکل می دهد و نهایتا در سالم سازی خانواده و جامعه نقش حیاتی بهمراه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

خانواده ، تعهد مداری ، سلامت معنوی ، دینداری ، کارکردهای خانواده.