سنگ چینه نگاری، رخساره ها و ارزیابی شرایط ته نشینی طبقات لیگنیت دار میوسن پسین بر مبنای شواهد فسیل شناسی و رسوب شناختی، در گستره خاوری تبریز

طبقات لیگنیت دار تبریز در زمره سازندهای نئوژن ناحیه شمال باختری کشور است که گسترش آن در حومه خاوری شهر تبریز می باشد. رخساره های رسوبی آن شامل گروه های رخساره ای آواری های ریزدانه، ماسه سنگ ها، سنگ های آهکی و رخساره های لیگنیت دار، توف و ریزرخساره ها و رخساره سنگی های (پتروفاسیس ها) زیر مجموعه آنها هستند. در این پژوهش، دو برش چینه نگاری از این رسوبات در گستره خاور  تبریز در قالب ۱۷۱ نمونه و ۴۲ مقطع نازک برداشت شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. از آنالیز XRD برای کانی شناسی و میکروسکوپ الکترونی SEM برای مطالعات سه بعدی در شناسایی میکروفسیل ها بهره گرفته شد. فسیل های شناسایی شده شامل انواع جنس های شکم پایان (گاستروپودا)، پلسی پودا، استراکد، ماهی، دیاتومه، جلبک کاروفیت و روزن بران (فرامینیفرا) می باشند. مجموعه دیرینه زیستی مطالعه شده، شامل جنس هایی از آب شیرین تا مقاوم به شوری و دریایی می باشند. محیط های رسوبی شناسایی شده شامل محیط حوضه دریاچه ای، محیط کم ژرفای ساحلی و محیط باتلاقی حاشیه دریاچه ای می باشند. در طبقات رسوبی مطالعه شده شواهد فسیل شناسی قوی و شواهد رسوب شناختی محیط دریایی حداقل در زمان حیات آن مشاهده نمی شود، از این رو، چنین نتیجه گیری می شود که تاکسای دریایی موجود در این نهشته ها باقی مانده و سازگار یافته از یک محیط دریایی پیشین می باشند.

کلیدواژه ها:

رخساره ، محیط رسوبی ، لیگنیت ، میوسن ، تورتونین ، تبریز