اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر درآمیختگی افکار-عمل و رفتار آسیب به خود در وابستگان به مواد در شهرستان تویسرکان

زمینه و هدف: تفکر درباره آسیب به خود و درآمیختگی افکار-عمل خصوصا بعد از اقدام به کارهای ناشایست نظیر پرخاشگری و آسیب به دیگری در دوره های تحمل خماری در وابستگان به مواد ملاحظه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درآمیختگی افکار-عمل و رفتار آسیب به خود در وابستگان به مواد بود.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی وابستگان به مواد مراجعه کننده به مراکز درمان سوء مصرف مواد شهرستان تویسرکان (به تعداد ۱۷۰۰ نفر) در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سی نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (پانزده نفر) و گواه (پانزده نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها در پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه، پرسشنامه آمیختگی فکر-عمل (شافرن و همکاران، ۱۹۹۶) و پرسشنامه آسیب به خود (سانسون، ۱۹۹۸) به کار رفت. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در هشت جلسه براساس بسته آموزشی هیز () برای گروه آزمایش انجام پذیرفت. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ بررسی شد. سطح معناداری آزمون ها ۰۵/۰ درنظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درآمیختگی افکار-عمل و مولفه های آن شامل آمیختگی فکر-عمل اخلاقی، آمیختگی فکر-عمل احتمالاتی برای دیگران و آمیختگی فکر-عمل احتمالاتی برای خود و نیز رفتار آسیب به خود وابستگان به مواد موثر است (۰٫۰۰۱>p). نتیجه گیری: باتوجه به اثربخشی این بسته آموزشی پیشنهاد می شود از آن درجهت بهبود وضعیت درآمیختگی افکار-عمل و رفتار آسیب به خود در وابستگان به مواد استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، درآمیختگی افکار-عمل ، رفتار آسیب به خود ، وابستگان به مواد.