امکان سنجی بهره گیری از انگاره های معماری بومی در ارتقاء تاب آوری کالبدی پس از زلزله درسرپناه های موقت؛ محدوده طراحی: شهر ورزقان

تجربه نشان می دهد بازماندگان سوانح در شرایط پس از بحران رضایت کافی از سر پناه هایی که از سوی نیروهای امدادی دریافت می نمایند، ندارند. از این رو برای ایجاد رضایت کاربران که اغلب بازماندگان پس از سوانح را شامل می شوند، افزایش اجتماع پذیری سرپناه از جمله اهداف غایی است و ضرورت پژوهش را با تفسیر سر پناهی با قابلیت تاب آوری کالبدی _ محیطی و منطبق با شرایط اقلیمی سردسیری –کوهستانی شهرستان ورزقان می توان پوشش داد. از اهداف این پژوهش می توان به بررسی نقش سر پناه موقت در ارتقاء تاب آوری کالبدی پس از زلزله، همچنین استفاده از تکنیک های معماری بومی در طراحی سرپناه موقت جهت ارتقاء تاب آوری محیطی می باشد. جهت رسیدن به اهداف ذکر شده، تحلیل کیفی-کاربردی، انجام شده است. ابتدا پس از مطالعات اولیه، دو مصاحبه در زمان های متوالی به روش دلفی انجام شده است. مصاحبه اول با پرسش نامه باز انجام شده است و نتایج حاصل از آن کد گذاری و با تکرار شاخص های موثر از سوی متخصصین انتخاب شده است و پرسش نامه دوم بر اساس مصاحبه اول نتظیم و هریک از شاخص ها به کمک نرم افزار اس پی اس اس با آزمون های رتبه بندی و شاخص های موثر در میان پاسخ ها استخراج شده است. یافته ای پژوهش نشان می دهد اعمال شاخص های تاب آوری- کالبدی در میزان اجتماع پذیری سر پناه موقت موثر می باشد که براساس پژوهش های انجام شده شاخص های کالبدی در رتبه بندی میزان بالاتری دارد. شاخص های محیطی از جمله؛ امنیت، بهداشت، تداعی حس خانه، آسایش محیطی، منطبق با فرهنگ، منطقه بندی، .... و همچنین شاخص های کالبدی؛ فرم سازه ای مقاوم در برابر شرایط جوی، مصالح مقاوم در برابر شرایط جوی، سازه گسترش پذیر و مدولار، برپایی آسان و برپایی سریع همچنین رعایت ابعاد و استانداردها اولویت طراحی را شامل می شود.