مظاهر تعلیم و تربیت اسلامی دراشعار احمدشوقی و حافظ ابراهیم

پداگوژیpedagogy یا علم تعلیم و تربیت رشته ای از دانش های گسترده اجتماعی است که پرورش کودکان را که سازندگان فرداهای جوامع اند هدف خود قرار داده است دراشعار شوقی و حافظ ابراهیم ابیاتی می توان یافت که درتاکید به امر تعلیم و تربیت و نیز طرح ریزی برنامه ای منسجم مطابق با برنامه آموزشی تعلیم و تربیت اسلامی که شامل آموزش قران خواندن و نوشتن و آموزش مهارت ها و آداب زندگی می باشد سروده شده است اینان مربیان تعلیم و تربیت بشر را به ترتیب خدا پیامبران اولیا و معلمان دانسته و از خدا به عنوان اولین مربی تربیتی و از مکتب مادران به عنوان بزرگترین مکتبی که بیشترین اصول تربیتی درآن آموزش داده می شود یاد میکنند تربیت مساله ای است که خالق منان حتی انبیا را از آن استثنا نکرده بلکه تربیت آن رادمردان را خود عهده دار شده است تا ایشان را نیکو تربیت نماید و بدین گونه تربیت افراد جامعه اسلامی را درمرحله بعد از خود به ایشان واگذارد. دراین نوشتار تلاش می کنیم با بررسی اشعار احمدشوقی و حافظ ابراهیم به روش توصیفی و تحلیلی با استفاده ازمنابع کتابخانه ای به امر تعلیم و تربیت و الگوهای ویژه آن پرداخته و برنامه های آموزشی و تربیتی پیشنهادی این دو شاعر معاصر را مورد تحلیل قرا دهیم.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، احمدشوقی ، حافظ ابراهیم ، مربیان ، برنامه های آموزشی