تعامل ظاهر و باطن درتکوین شخصیت و کاربست آن درتربیت فراگیران با رویکرد اسلامی

دوره نوجوانی و جوانی ا زمهمترین و حساسترین دوره های شکل گیری شخصیت انسان به شمار می رود که شناخت عواملی که درتکوین آن نقش اساسی دارد از نیازهای مقدماتی ولی ضروری جوانان اولیا تربیت و مربیان پرورشی به شمارمی رود محمدی 1379 پرواضح است که شکل گیری ساختار شخصیت ادمی از نخستین روزهای زندگی و حتی پیش از آن آغاز می شودو این امر تا آخرین لحظات حیات ادامه م ییابد اما درسالهای نخستین زندگی به ویژه دوره نواجوانی و جوانی علاوه بر ویژگیهای روحی و جسمی این دوره گام نهادن درجامعه و قرار گرفتن درروابط و مناسبات اجتماعی نیز بصورتی بسیار شاخص درساختار روحی و شخصیتی و منش انسانی فرد تاثیر می گذارد آنچه دراین نوشتهبه گونه ای موجز و کوتاه آمده نگاهی است گذرا به پاره ای موضوعات و محورهای عمده درشکل گیری شخصیت فراگیر که میت واند پیش زمینه ای برای مباحث تفصیلی دراین باره باشد دستمایه محورهای مورد توجه دراین پژوهش آیاشت و روایاتی است که ما را درپرداختنبه مباحث مورد نظر از منظر دین و با خاستگاهی اسلامی نشان میدهد و این امر فارغ از مباحثی است که امروزه دردانش روانشناسی شخصیت به معنای اخص آن مطرح است