نقش بهسازی آموزشی درنظام تعلیم و تربیت

به دلیل تحولات سریع اقتصادی، ضمنی و فرهنگی در چند دهه اخیر و نیاز کشور به تربیت نیروی انسانی متخصص، ساختارهای دانایی محور و تولید ثروت از دانش، احتیاج به یک بستر سازه مناسب جهت متخصص کردن نیروی انسانی با استفاده آموزش به شدت احساس می شود. سرمایه گذاری علمی برای نیروی انسانی تنها سرمایه گذاری انسانی است که نه تنها مستهلک نمی شود، بلکه به طور فزاینده، بازده آن افزایش می یابد ومیزان آن قابل اندازه گیری نیست. برای تولید علم ودانش زمینه هایی لازم است که عمده ترین آن آموزش است.اهمیت بینش علمی وپژوهشی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است ونقش آموزش و پرورش، از طریق آموزش مستمر، درتولید وتوسعه علمی وپژوهشی کاملا مشخص و واضح می باشد. برای نیل به توسعه متوازن و پایدار، تربیت نیروی انسانی متخصص، کارآمد و مورد نیاز بخش های مختلف جامعه توسط دانشگاه ها حائز اهمیت است. در دانشگاه ها و مراکز آموزشی هدف تربیت و تعلیم نسل آینده است و به جهتی در فراهم سازی نیروی کار آموزش دیده نیز عمل می نماید، عناصر و عوامل چندی تاثیرگذار و نقش آفرین هستند. بهره وری و کارآمدی این نیروها مرهون عوامل مختلفی است که از آن میان بهنگام بودن آموزش و بهره مندی از آخرین مهارت ها و فنون و نیز انگیزش آنان را می توان نام برد. نه تنها ضرورت دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش دانشگاه ها و مراکز آموزشی در تقویت توانمندی های دانشجو و دانش آموز به عنوان نیروی انسانی کارآمد صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

دانشگاه و مراکز آموزشی ، نیروی انسانی ، مهارت ، دانش