بررسی مقایسه ای برخی توانایی های کاربردشناختی کودکان کاشت حلزون با همسالان شنوا

هدف هدف از این پژوهش، مقایسه مهارت­های کاربردشناختی آغازگری و استفاده از بافت موقعیتی در کودکان کاشت حلزون ۵ تا ۸ ساله با هم سالان شنوا بود. کاربردشناسی زبان مطالعه معانی و منظورهای گوینده و تعابیر و تفاسیر آنها از سوی مخاطب است که با توجه به بافت موقعیتی صورت می گیرد. توانایی به کارگیری درست زبان در موقعیت های اجتماعی مختلف توانش کاربردشناختی نام دارد که در این پژوهش مورد بررسی و مداقه قرار گرفت. روش: در این پژوهش که به صورت مقطعی و کمی انجام شد، ۱۵ کودک شنوا و ۱۵ کودک کاشت حلزون دوزبانه آذری-فارسی در شهر تبریز به روش نمونه­گیری در دسترس و با توجه به معیارهای مطالعه انتخاب شدند. جهت بررسی مهارت­های آغازگری و استفاده از بافت موقعیتی، از مجموعه­ های کاربردشناسی در سیاهه برقراری ارتباط که توسط بیشاپ در سال ۱۹۹۸ تهیه شده و نسخه فارسی آن توسط کاظمی و همکاران در کودکان ایرانی ۵ تا ۱۱ ساله در سال ۲۰۰۵ هنجاریابی شده است، استفاده شد. سپس به وسیله نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون تی برای دو گروه مستقل به تجزیه و تحلیل سوال­های پژوهش پرداخته شد. یافته­ها: مقایسه میانگین­های دو گروه آزمودنی نشان داد که بین کودکان کاشت حلزون و کودکان شنوا در آغازگری تفاوت معنی داری وجود ندارد. بنابراین می­توان گفت که کودکان کاشت حلزون آغازگری نامناسب ندارند ولی در استفاده از بافت موقعیتی، اختلاف بین دو گروه معنی دار بود. نتیجه گیری: کودکان کاشت حلزون در برخی سطوح کاربردشناختی ضعیف­تر از هم سالان شنوا عمل می کنند ولی طبق یافته­های پژوهشگران، توانایی به کارگیری مهارت­های کاربردشناختی در کودکان کاشت حلزون نسبت به کودکان با آسیب شنوایی عمیق، خیلی بهتر است.

کلیدواژه ها:

Cochlear implant ، pragmatic competence ، initiation ، context of situation ، کاشت حلزون ، توانش کاربردشناختی ، آغازگری ، بافت موقعیتی