تاثیر ژئومورفولوژی بر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و مینرالوژیکی خاک های جنوب شهرستان اهر

برای حفظ اراضی و افزایش امکان بهره­برداری از خاک، آگاهی از ویژگی­های مختلف خاک­ها ضروری است. در این تحقیق ویژگی­های فیزیکی، شیمیایی و مینرالوژیکی خاک های جنوب شهرستان اهر مطالعه و همچنین تاثیر ژئومورفولوژی بر ویژگی های ذکر شده بررسی شده است. برای انجام این مطالعه، سه خاکرخ در لندفرم پدیمنت (ناحیه بالادست) و سه خاکرخ دیگر در لندفرم دشت­سیلابی (ناحیه پایین­دست) حفر گردید و خاک های تحت بررسی بر اساس کلید رده بندی ۲۰۰۶ رده بندی شدند. خاکرخ­های واقع در پدیمنت در مقایسه با دشت سیلابی از تکامل بیشتری برخوردار هستند که بالا بودن درصد رس، مقدار نسبی رس کائولینیت و عمق سالوم موید این مطلب است. آهک در هر دو لندفرم عمدتا از نوع خاکساختی است ولی آهک موروثی در خاکرخ­های پدیمنت بیشتر از دشت سیلابی بوده و از بالا به پایین و با افزایش عمق نیز بر مقدار آنها افزوده می­شود. یافته­­های فیزیکی و شیمیایی نشان داد که در لندفرم پدیمنت بر خلاف دشت­سیلابی، میزان قابلیت هدایت­الکتریکی از سطح خاکرخ به طرف عمق، کاهش یافته و در هر دو لندفرم ازسطح به عمق خاکرخ، مقادیر واکنش افزایش و کربن­آلی کاهش می­یابند. تغییرات ظرفیت تبادل کاتیونی و مقدار کربن­آلی در افق­های خاکرخ های دشت­سیلابی در مقایسه با پدیمنت بیشتر بود. آنالیزهای مینرالوژیکی با XRD نشان داد که کانی های رس خاکرخ­ها شامل: کلریت، مونت موریلونیت، ایلیت، کائولینیت و کوارتز می­باشد.

کلیدواژه ها:

پدیمنت ، دشت سیلابی ، ژئومورفولوژی ، مینرالوژی رس