شناسایی گونه های تریکودرمای اندوفیت درختان بلوط در جنگل های ارسباران با استفاده از معیارهای ریخت شناختی و مولکولی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 218
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-6-3_005
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
چکیده گونههای جنس Trichoderma از پراکنش جهانی برخوردار بوده و مایکوبیوتای غالب خاکهای مناطق مختلف میباشند. گونههای تریکودرما علیرغم اینکه از پتانسیل ساپروفیتی قوی برخوردار میباشند، دارای فاز اپیفیتکی قابل توجهی بوده و از پتانسیل نفوذ به بافتهای داخلی میزبان گیاهی بدون ایجاد خسارت و صدمه به میزبان برخوردار هستند. در سالهای اخیر، توجه ویژهای به شناسایی و برهمکنش گونههای تریکودرمای اندوفیت با میزبانهای گیاهی معطوف گردیده است، با این وجود، اطلاعات چندانی در مورد تنوع زیستی گونههای تریکودرمای اندوفیت در ایران وجود ندارد. تحقیق حاضر با هدف شناسایی گونههای تریکودرمای اندوفیت درختان بلوط در جنگلهای ارسباران انجام گردید. برای این منظور در تابستان سال ۱۳۹۳ از قسمتهای تنه و سرشاخهی درختان بلوط سالم و درختان دارای علایم زوال در مناطق حاتم بیگ )مشگین شهر) و کلیبر نمونهبرداری شد. در مجموع، ۲۳ جدایهی تریکودرما از مناطق نمونهبرداری شده جداسازی و خالصسازی گردید. هویت جدایهها بر اساس ویژگیهای ریختشناختی و دادههای توالی ناحیه ITS-rDNA، Trichoderma atroviride، T. citrinoviride، T. harzianum، T. longibrachiatum و T. polysporum تعیین گردید. در تبارنمای ترسیم شده براساس توالی ناحیه ITS-rDNA، جدایههای مربوط به هر یک از گونههای شناسایی شده به همراه توالی نمونهی تیپ هریک از گونهها، با اعتبار سنجی بالا گروهبندی شدند. کلیهی گونهها برای اولین بار از جنگلهای ارسباران گزارش میشوند و بلوط سیاه (Quercus macranthera) به عنوان میزبان جدید برای تمامی گونههای شناسایی شده در این تحقیق معرفی می شود. گزارش این گونهها از روی بلوط سیاه برای دنیا جدید میباشد. با شناسایی این گونهها امکان ارزیابی کارایی این گونهها در کنترل زیستی بیمارگرهای گیاهی و تقویت رشد گیاهان فراهم خواهد شد.
نویسندگان
سعید قاسمی اسفهلان
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد بیماری شناسی گیاهی، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز.
مهدی ارزنلو
استاد بیماری شناسی و قارچ شناسی گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز.
اسداله بابای اهری
استاد بیماری شناسی و قارچ شناسی گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :