بررسی صفات رشدی و عملکرد دانه جو (Hordeum vulgare L.) با کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی در کشت دیم

چکیده       به منظور ارزیابی اثر کود های زیستی و شیمیایی بر عملکرد و برخی صفات ریخت شناسی جو محلی بهاره (آق آرپا) در کشت دیم، آزمایشی در سال ۱۳۹۲ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول سطوح کود شیمیایی شامل عدم مصرف کود (شاهد)، ۶۰ کیلو گرم کود نیتروژنی (۱۰۰% کود توصیه ای)، ۳۰ کیلوگرم کود نیتروژنی (۵۰% کود توصیه­ای) ، ۵۰ کیلو گرم کود فسفره (۱۰۰% کود توصیه ای) و۲۵ کیلو گرم کود فسفره (۵۰% کود توصیه ای) و فاکتور دوم کود زیستی شامل فسفات بارور ۲ و ازتوبارور۱ و شاهد بود. بیشترین درصد پوشش سبز و محتوای کلروفیل برگ در تیمار تلفیقی کود زیستی بارور ۱ به همراه ۱۰۰ درصد کود شیمیایی اوره مشاهده شد. بالاترین ارتفاع بوته و شاخص برداشت از تیمار تلفیقی کود زیستی بارور ۱ و ۲ به همراه ۱۰۰ درصد کود شیمیایی اوره بدست آمد. در ترکیب های تیماری بالاترین عملکر بیولوژیکی در تیمار بارور ۱ به همراه ۶۰ کیلوگرم اوره و بالاترین عملکرد دانه در تیمار بارور ۲ به همراه ۶۰ کیلوگرم اوره به میزان ۱۷۰ گرم بر متر مربع بود. در حالت کلی، هرچند کاربرد کود شیمیایی می تواند بر عملکرد و برخی صفات مرفولوژیک جو دیم اثر مثبت و معنی داری داشته باشد، ولی چنانچه کودهای زیستی به صورت مخلوط با مقادیر کم کودهای شیمیایی مصرف شوند در دراز مدت می توانند اثرات مثبتی در بهبود عملکرد جو و سلامتی انسان داشته باشند.

کلیدواژه ها:

ازتوبارور۱ ، جو ، کشت دیم ، عملکرد دانه ، فسفات بارور ۲