فرصتها و تهدیدهای استقرار شهر الکترونیک در توسعه پایدار شهرهای ایران

شهر الکترونیک عبارت است از امکان دسترسی الکترونیک شهروندان به صورت شبانه روزی و هفت روز هفته به ادارات، اماکن درون شهری و دستیابی به اطلاعات مختلف مورد نیاز و برخورداری از خدمات و تسهیلات شهری و انجام امور اداری، بانکی، خدماتی و رفاهی به شیوه ای که با ثبات، قابل اطمینان، امن و محرمانه و در عین حال همراه با کاهش هزینه و صرف زمان و کیفیت بالا باشد. چنین مفهومی که در پی پیشرفت فناوری ارتباطات و اطلاعات متولد شده است میتواند اثری دوگانه و متناقص بر توسعه پایدار شهرها باشد. از یک سو به دلایلی چون کاهش ترافیک و در پی آن کاهش آلودگی هوا و کاهش مصرف انرژی، افزایش و برابری دسترسی عموم مردم به خدمات شهری، صرفه جویی در زمان و انرژی و مانند آنها توسعه پایدار شهری را تقویت مینماید و از سوی دیگر به دلایلی چون کاهش تعاملات اجتماعی از طریق کاهش روابط رو در رو و مانند آن بعد اجتماعی توسعه پایدار را تهدید میکند. این مقاله میکوشد پس از معرفی مفاهیم بنیادین چون شهر الکترونیک و شهروند الکترونیک، این اثرگذاری دوگانه را در شهرهای ایران شناسایی کند. برای دسترسی به این هدف، این مقاله نخست مبانی نظری مرتبط با دو مفهوم اصلی توسعه پایدار و شهر الکترونیک را معرفی خواهد کرد و سپس با مرور تجربیات خارجی و داخلی ایجاد شهر الکترونیک فرصتها و تهدیدهای استقرار آن را برای توسعه پایدار شهرهای ایران معرفی کند. دستاورد نهایی این مقاله معرفی فرصتها تهدیدات ناشی ازاستقرار شهر های الکترونیک در ایران خواهد بود.

کلیدواژه ها:

شهر الکترونیک ، توسعه پایدار ، شهروند الکترونیک ، شهرهای ایران