بررسی بازآفرینی بافت های تاریخی بر توسعه گردشگری شهری (نمونه موردی : منطقه ۸ شهرداری شیراز )

بازآفرینی و گردشگری شهری از عوامل اصلی نوسازی و بهسازی بافت های ارزشمند و تاریخی شهری محسوب می شوند؛ بازآفرینی فرایندی جامع برای نجات بافت قدیم شهر از اضمحلال کالبد و فعالیت و گردشگری رهیافتی کارآمد با محتوای مشارکت مردم، میراث فرهنگی و هنر در همکاری نیروهای اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی بافت قلمداد می شوند. در این پژوهش تعامل و ارتباط بازآفرینی و توسعه گردشگری در منطقه تاریخی و فرهنگی شهر شیراز مورد کنکاش قرار گرفته است . روش تحقیق توصیفی و تحلیلی از نوع همبستگی بوده، و ترکیبی از ابزارهای کیفی و کمی شامل پرسشنامه و تجزیه و نرم افزار ۲۵ SPSS در جهت تجزیه و تحلیل دادهها بکارگرفته شده است . جامعه آماری ساکنین منطقه ۸ شهر شیراز می باشند و نمونه های آماری با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۰ نفر تعیین شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد بازآفرینی بافت تاریخی شهر شیراز در چهار بعد زیست محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و کالبدی با ضریب تعیین ۶۸/۰ می تواند بر توسعه گردشگری در شهر شیراز تاثیرگذار باشد و موجب توسعه و تقویت گردشگری شهری شیراز شود. بنابراین می توان با بهسازی و نوسازی بناهای تاریخی ، تزریق سرمایه ، ایجاد اشتغال و فعالیت های جاذب جدید، تسهیل زیرساخت ها وحمل و نقل و احیای سنت های آیینی و بومی بافت و ... در عین حفاظت فعال از هویت و میراث بافت تاریخی شهر شیراز در جهت توسعه گردشگری گامی موثر برداشت .

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، بافت تاریخی ، توسعه گردشگری ، شهر شیراز