بررسی تطبیقی سرزندگی شهری و احساس امنیت اجتماعی در بافت های جدید و حاشیه نشین شهر تبریز (مطالعه موردی مرزداران و حیدرآباد)

هدف کلی این تحقیق »بررسی تطبیقی سرزندگی شهری و احساس امنیت اجتماعی در بافت های جدید و حاشیه نشین شهر تبریز (مطالعه موردی مرزداران و حیدرآباد)« بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع علی -مقایسه ای بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه ساکنان بالای ۱۵ سال شهرک مرزداران و محله حیدرآباد شهر تبریز در سال ۱۴۰۰ تشکیل می دهند . با توجه به اینکه نمی توان برآورد دقیقی از تعداد ساکنان به دست آورد، حجم جامعه نامحدود در نظر گرفته شد. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران با جامعه آماری نامحدود و واریانس نامعلوم استفاده و حجم نمونه برابر ۱۹۶ نفر از هر محله به دست آمد که در کل حجم نمونه برابر ۳۹۲ نفر شد. از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه سرزندگی شهری لطیفی و همکاران (۱۳۹۳) و پرسشنامه احساس امنیت اجتماعی علی یار و همکاران (۱۳۹۷) استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون t مستقل استفاده گردید. محاسبات با نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ انجام شد. نتایج نشان داد که میزان سرزندگی شهری و میزان احساس امنیت اجتماعی در بافت های جدید و بافت های حاشیه نشین شهر تبریز تفاوت معنی داری ندارد. میزان مولفه های پویایی اجتماعی و دسترسی به خدمات محلی در بافت های حاشیه نشین به طور معنی داری بیشتر از بافت های جدید و میزان مولفه های کیفیت محیط و امنیت شهری در بافت های جدید به طور معنی داری بیشتر از بافت های حاشیه نشین شهر تبریز است .

کلیدواژه ها:

سرزندگی شهری ، احساس امنیت اجتماعی ، بافت شهری ، شهرک مرزداران ، محله حیدرآباد