بررسی عوامل ایجاد فضای چند حسی در طراحی پروژه های معماری

دانش روانشناسی محیطی ، علم تجربی - اکتسابی مطالعه در روابط انسان- محیط است که با گردآوری دانش هایی از حوزههای مختلف در یک زمینه روانشناختی ، به مطالعه روابط ، رفتارها و تجارب انسانی در محیط می پردازد. روانشناسی محیطی به عنوان یک زمینه بین رشته ای شامل دانش هایی چون انسانشناسی ، جامعه شناسی و حتی علوم سیاسی و اقتصاد می باشد. بطور خلاصه ، به منظور بررسی مسائل مبتلی به انسان، و رابطه متقابلش با محیط ؛ فارغ از مقیاس محیط مزبور، می باید به تاثیر شرایط محیطی بر رفتار، فعالیت و عادات انسانها توجه نمود. با در اختیار داشتن مدلی از شخصیت و رفتار انسانی ، امکان طراحی ، مدیریت ، پیش بینی یا بازیابی محیط هایی ایجاد خواهد شد تا رفتار معقول یا مورد انتظار را ارتقا دهد، یا رفتارهایی را که در نبود کیفیات محیطی موردنظر بروز خواهد کرد را پیش بینی نمود و موقعیت های مسئله ساز را تشخیص داد. امروزه رابطه بین فضای معماری ، ذهن و جسم انسان از طریق ارتباط صریح علم عصب شناسی و معماری اثبات شده است و نقطه تلاقی این دو رشته ، بررسی امکان شکل دهی به تجربه انسان و بهزیستی او از طریق رویکرد عصب شناسی است . . این نشان می دهد که شیوه ادراک، تجربه و تعامل با معماری بستگی به نوع جسم انسان و امکان بررسی تعاملات جسم -محیط از حیث دانش حرکتی یا مهارتی باشد که در این مقاله به بررسی عوامل ایجاد محیط و فضای چند حسی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

منظرحسی ، حواس پنجگانه ، عوامل محیطی ، طراحی معماری ، فضای چندحسی ، روانشناسی محیط